Vat Thipedi (adhipati) is the name of a small temple in the district of Siam Reap.
The inscription is written in Sanskrit and contains 19 Shlokas. After invocation to Shiva, Vishnu, Brahma and Uma (1-5), it contains an eulogy of king Yashovarman (who ascended the throne in 811 Saka) and of his two sons Harshavarman I and Ishanavarman II (6-12). These three kings highly honoured a learned ascetic named Shikhasiva whose learning and virtues are described in verses 13-16, and whose religious endowments are recorded in the next three verses. These were:
- The construction of the temple (on which the inscription is engraved) in the year 832;
- The installation of three lingas of Shiva on mount Bhadragiri
- The installation of three lingas close to Yashodharatataka, referred to in Nos. 62-65 and identified with Eastern Baray.
A line in Khmer, written on the margin of the Sanskrit inscription, records that in 834 Saka Mratan Sanvarna of Bhavapura made a donation of some lands to god Shivalinga.
The Sanskrit inscription has a style of its own, of which the chief characteristics are the use of long compounds, Atyukti, i.e exaggeration, and Anuprashna, i.e, the repetition of the same syallables in the same line. These, according to Sanskrit rhetoricians, are the marks of the Gauda style, and Coedes thinks that the author of the inscription was probably trained in the Gauda country. The inscription thus furnishes an evidence of the continuity of relation between India and Kambuja.
Text
नमोऽनङ्गाङ्गनिर्भङ्गसङ्गिनेऽपि विरागिणे।
अङ्गनापघनािङ्गलीनार्धाङ्गाय शम्भवे॥१॥
पातु वः पुण्डरीकाक्षवक्षो विक्षिप्तकौस्तुभम्।
लक्ष्मीस्तनमुखाक्लिष्टकषणक्षामचान्दनम्॥२॥
बोद्धध्वध्वान्तसंरोधविनिर्धूतप्रजाधिये।
ध्वान्तध्ववेदनादर्धिमेधसे वेधसे नमः॥३॥
वन्दे देहार्धतानीतामुमां मदनविद्विषा।
समक्षमदनप्लोषदोषप्रक्षालनादिव॥४॥
सिद्धिं सरस्वतीसूतां या शुभ्रां विभ्रती तनुम्।
उदिता पूर्वमन्यस्मिन्नपि देवे विवक्षिते॥५॥
शशिशीतांशुमूर्तिश्रीहृतारिश्रीः कलाश्रयः।
राजेन्द्रश्श्रीयशोवर्मा भासिताशो रुचाभवत्॥६॥
तेजस्सौन्दर्यगाम्भीर्यवीर्यधैर्याभिजृम्भितः।
सूर्येन्दुदधिशौरीरास्सम्भूयेव बभूव यः॥७॥
हानदाक्षिण्यचारित्रमाधुर्यादिगुणैर्नयन्।
वशी विश्वान्यपि वशं यस्तेजो न जहौ निजम्॥८॥
श्रीहर्षवर्मा तनयस्सत्पदं प्राप शंविना।
तेजोनुरागनम्रेन्द्रमौिलीढाङ्घ्रिपङ्कजः॥९॥
यस्याविखण्डदोर्दण्डवीर्यार्गातदि‰ुखे।
कान्ताकीर्तिरदृष्टान्यै रेमे भुवनमन्दिरे॥१०॥
तमन्वपि कनीयांसं सोदर्यं तिग्मतेजसम्।
श्रीशानवर्माणमिता लक्ष्मीरर्कमिवोडुपम्॥११॥
त्यागश्रद्धाकलाशान्तिशौटीर्यप्रमुखाश्रयः।
गुणानां समुदायोऽपि यो ध्येयः परमः पुमान्॥१२॥
तेभ्यः स्तुतापदानेभ्यो योऽर्होऽवाप महार्हणाम्।
सस्वर्णदोलारशनाकरङ्कातपवारणम्॥१३॥
व्याख्यातानेकशास्त्रत्वात् सिद्धान्ताचारशासनात्।
आचार्याणां य आचार्यो ग्रामणीर्योगिनामपि॥१४॥
विशुद्धासंख्यतर्कोऽपि शब्दविद्यादिवा‰ये।
षट्तर्काभ्यासयोगं यो न तत्याज कदाचन॥१५॥
प्रज्ञाश्रद्धाक्षमालज्जाकरुणासत्यवादिता।
स्त्रीष्वासु नित्यसक्तोऽपि यो गुणाढ्यासु संयमी॥१६॥
शिखाशिवेन तेनास्मिन्नाचार्येणाफलार्थिना।
द्विरामाष्टशके भक्त्या कृतेयं देवतास्थितिः॥१७॥
तेनापििङ्गत्रितयं शम्भोर्भद्रगिरौ गिरौ।
स्थेयस्यै स्थितये स्थाणौ भक्तेः स्थापितमुज्ज्वलम्॥१८॥
यशोधरतटाकस्य दक्षिणेनापि सन्निधौ।
तेनापििङ्गत्रितयं स्थापितं गुरुशासनात्॥१९॥